Het was een geweldige zonnige dag en de jonge Lakshman Das verliet zijn huis om te jagen. Hoewel hij de zoon van een boer was, bezat hij grote jachtvaardigheden. Al snel reikte hij diep het wild in en begon op zoek te gaan naar zijn prooi. Plotseling zag hij een groot, dik hert rond grazen en hij richtte op het hert. Lakshman, die een ervaren boogschutter was, miste zelden zijn doelen. Hij schoot zijn pijl en het hert viel op de grond. Lakshman snelde naar het stervende hert om de prooi te vangen voordat een ander wild dier hem voor zijn ogen weggriste.
Lakshman Das ging dicht bij het hert en keek hem in de ogen. Er was pijn in de ogen van het hert dat hem vroeg: wat voor kwaad heb ik je aangedaan? Deze pijn in de ogen van het hert bracht Lakshman Das een moment in verwarring en hij wachtte stilletjes tot het hert stierf. Al snel haalde het hert de laatste adem uit en stierf. Lakshman Das zuchtte diep van opluchting en begon het hert open te snijden. Wat hij vervolgens zag, veroorzaakte een koude rilling over de ruggengraat van de jonge jager. Er zaten twee ongeboren baby's in de maag van het hert, beiden waren nu dood!
"Oh! Wat heb ik gedaan? Ik heb een zwanger hert gedood dat op het punt stond twee baby's te baren. Ik ben zo'n grote zondaar.”, sprak Lakshman Das tegen zichzelf.
De gebeurtenis maakte hem diep bang, en hij begon spijt te krijgen van zijn daad. Op dat moment brak hij zijn pijlen en gooide zijn boog. Hij besloot alle wereldse zaken op te geven en een asceet te worden. Al snel ontmoette hij een collega-asceet, Janaki Prasad. Janaki Prasad accepteerde hem en veranderde zijn naam in Madho Das.
Madho Das begon diepe boete te doen en begon succes te behalen in sadhana's. Hij verwierf enkele bovennatuurlijke krachten en richtte zo zijn eigen kluis op en accepteerde weinig discipelen. Ongeacht het aantal siddhi's dat hij had behaald, achtervolgde de zonde van het doden van het zwangere hert hem nog steeds. Hij begon harder te mediteren om innerlijke rust te krijgen. De tijd begon te verstrijken en hij begon steeds meer bekendheid te verwerven. In de haast om siddhi's te verwerven, vergat hij zijn werkelijke doel in het leven.
Op een dag, terwijl Madho Das onder een boom aan het mediteren was, kwam een van zijn discipelen op hem af rennen en zei: 'Guru Ji, maar weinig mensen zijn met geweld de kluis binnengegaan. Ze hebben een aantal geiten meegenomen, die ze buiten de keuken hebben gedood en die ze nu aan het koken zijn. Hun meester zit ook op jouw stoel. We hebben geprobeerd ze tegen te houden, maar ze waren in de minderheid dan wij.”
Toen hij naar deze woorden luisterde, werd Madho Das woedend. Hoe komt het dat iemand mijn hermitage durfde binnen te gaan en onschuldige geiten te doden? Niet alleen dit, maar ze hebben mijn keuken ook onzuiver gemaakt door vlees te koken. Ik zal ze een goede les leren en ze zullen deze fout nooit meer in hun leven herhalen.”
Madho Das reciteerde een geheime mantra, deed een beroep op een deel van zijn bovennatuurlijke kracht en beval hen de daders voor zich te brengen. Verbazingwekkend genoeg gebeurde er niets, en zijn macht kon de overtreders niet te pakken krijgen. Woedend snelde Madho Das naar zijn kluis met een groot verlangen om iedereen die bij deze gruwelijke daad betrokken was, neer te slaan. Al snel vond hij een man die op zijn stoel zat en weinig mensen waren vlees aan het koken in grote vaten. Er waren overal bloed en overblijfselen van geiten.
Er gebeurde echter iets vreemds: de woede van Madho Das verdween op het moment dat hij de persoon op zijn stoel zag zitten. Er lag een goddelijke vrede op zijn gezicht die Madho Das een gevoel van kalmte gaf. Madho Das heeft nog nooit zo'n vrede gevoeld sinds de dag dat hij het hert had gedood. Hij boog voor de persoon en zei: 'Ik zal deze kluis verlaten, overal ligt bloed en vlees van onschuldige geiten. Ik zal niet meer kunnen mediteren over dit goddeloze land.”
Terwijl hij naar deze woorden luisterde, zei de grote wijze: "Waarom deed het je denken aan het zwangere hert met twee vijanden die voor je ogen stierven?"
Madho Das was er nu zeker van dat de persoon die voor hem zat geen gewoon persoon was en vroeg zijn naam. Madho Das kwam erachter dat de persoon voor hem niemand minder was dan de tiende Guru van de Sikhs, Guru Govind Singh Ji. Madho Das voelde zich schuldig over zijn gedrag en vroeg om vergeving. Toen zei Guru Govind Singh Ji: “Wat voor soort mens ben jij? Je zegt dat je niet op dit land kunt mediteren omdat hier zoveel onschuldige geiten zijn gedood. Ik wil weten wat je met meditatie wilt bereiken als je weet dat er elke dag zoveel onschuldige mensen worden vermoord door de Mughals.”
Iedereen die op het lichaam rent, niemand kan de man zien,
Sab Siddhi Sahaje Paiye, Je Man Jogi Hoyi.
“Het is heel gemakkelijk om saffraankleurige kleding te dragen en er als een heilige uit te zien. Het is echter buitengewoon moeilijk om controle over zichzelf te krijgen; slechts een paar mensen kunnen zo’n toestand in het leven bereiken. Als een persoon werkelijk een ware heilige kan worden (door verlichting te verwerven), dan is de persoon in staat alle siddhi’s te bereiken.”
Terwijl hij luisterde naar de woorden van Guru Govind Singh Ji over waarom de moord op zoveel onschuldige mensen hem geen zorgen baarde, viel Madho Das aan de heilige voeten van Guru Govind Singh Ji en verzocht hem te aanvaarden als Zijn discipel. Guru Govind Singh Ji zei: "Jij bent mijn Banda (mijn kerel)" en gaf hem de naam Banda Singh Bahadur.
We kennen allemaal de geschiedenis van hoe Banda Singh Bahadur later naar voren kwam als een grote krijger en vocht tegen de verschillende rechtsgebieden van het Mughal-rijk. Het belangrijkste om te begrijpen is dat hij niet in staat was vrede en wijsheid te bereiken, zelfs niet na een aantal jaren van meditatie en boetedoening. Hij was in staat verlichting te bereiken door alleen al de aanblik van zijn Guru en door de grote woorden van zijn Guru!
Kabira Loha is er één, er zit een tweede in het zand,
Tahi's Bakhtar Bane, Tahi's Shamsher.
“Er is niets anders aan ijzer, maar de magie zit in het materiaal dat eraan wordt toegevoegd. Hetzelfde ijzer krijgt de mogelijkheid om een kist of een zwaard te worden, afhankelijk van het materiaal dat eraan wordt toegevoegd. Op dezelfde manier zijn alle mensen hetzelfde; het is de genade van een SadGuru die zelfs een eenvoudig mens in iemand goddelijk kan veranderen.
Zijn woede, haat en egocentrisme smolten allemaal weg door de kennis van Guru Govind Singh Ji en hij was in staat een grote discipel te worden, een discipel die we ons zelfs na meer dan 300 jaar na zijn martelaarschap herinneren.
Het bovenstaande incident leert ons dat iemand geen vervulling in het leven kan bereiken als hij of zij niet gezegend is met een Guru in het leven. Er zijn zes grote vijanden van de mens: woede, lust, ego, jaloezie, luiheid en gehechtheid. Het is voor een mens onmogelijk om deze vijanden zelf te overwinnen; men heeft de goddelijkheid van een SadGuru, de genade van een SadGuru, de zegeningen van een SadGuru nodig om al deze vijanden van het leven te verslaan. En dan kan alleen een persoon innerlijke vrede en kalmte in het leven bereiken.
Kabira zei Garabiyo, Kaal gahe kesa.
Ik weet niet waar Marisi is, welk huis, welk land.
“Mensen hebben onnodig veel ego in hun leven. De dood volgt ons waar we ook gaan in deze wereld en heeft ons haar in zijn handen (heeft volledige controle over ons leven). Niemand weet wanneer dit leven op grond van zijn wens zal eindigen, dus waarom zou iemand dit waardevolle leven verspillen door iets te bezitten dat waardeloos is?
Mensen hebben veel ego, ze zijn trots op hun sociale status, ze hebben het gevoel dat ze beter zijn dan anderen en dit gevoel komt op hun pad naar verlichting.”
Mensen blijven gehecht aan hun wereldse bezittingen, hun familieleden, vrienden en al hun bewonderaars. In de huidige wereld van sociale media bestaat er een grote cultus van volgers, waarbij mensen video's blijven uploaden van de likes van hun volgers. Deze mensen leiden een virtueel leven in dit virtuele menselijke leven.
Haad Jale, Lakdi Jale, Jale Jalawan Haar,
Kautikahara Bhi Jale, Kasaun Karun Pukar.
“Tijdens de crematie wordt het lichaam verbrand, ook het hout dat wordt gebruikt om het lichaam te verbranden wordt tot as gemaakt. Degene die de brandstapel heeft aangestoken, wordt op een dag ook verbrand, en dat geldt ook voor degenen die dit hele proces hebben gadegeslagen.
Als iedereen hetzelfde lot heeft, wie zal iemand dan om hulp vragen, wie kan iemand helpen om van deze cyclus van geboorte en dood af te komen. Kabir wilde de betekenis van een SadGuru in het leven uitleggen, aangezien Hij de enige is die altijd bij de discipel blijft.”
Als iemand eenmaal in zijn leven gezegend wordt met een echte goeroe, blijft niets onbereikbaar voor zo iemand. De kracht van de Guru, de kennis van de Guru wordt vertaald in het lichaam van de discipel en plotseling bereikt de discipel grootsheid in het leven. Het lied Tum ho paras, main hoon loha verwijst naar dit aspect van de SadGuru. De discipel is net een stuk ijzer dat geen bijzondere waarde heeft. Integendeel, een SadGuru is als een steen der wijzen. Op het moment dat een stuk ijzer de steen van een filosoof raakt, wordt het getransformeerd in goud, een metaal met veel meer waarde, een metaal dat door iedereen in deze wereld wordt aanbeden.
Dit is de straf voor het lichaam, alles overkomt iedereen,
De wijzen lijden onder kennis, de wijzen lijden onder angst.
“Er is een straf verbonden aan het nemen van een geboorte, iedereen moet zijn karma onder ogen zien. Het verschil tussen een goed geïnformeerd persoon en een onwetend persoon is dat de goed geïnformeerde persoon al het lijden doormaakt en beschouwt dat dit het gevolg is van zijn eigen karma, terwijl een onwetend persoon de schuld blijft geven aan God en ongelukkig blijft.
Zodra de discipel begrijpt dat al het lijden waar hij doorheen gaat het gevolg is van zijn eigen karma, komt er een gevoel van vrede in zijn leven. Hij begint te begrijpen dat de enige manier om het slechte karma teniet te doen is door het onder ogen te zien en door de SadGuru met een vroom hart te dienen.
Je deed alles, je bleef niet in mij,
Toen ik naar jou keek, keek ik naar jou.
“Door elke keer ‘jij’ te noemen, ben ik mezelf kwijtgeraakt. Nu is er geen verschil tussen jou en mij en ik zie je overal.”
En zodra de discipel zich verdiept in zijn Guru, zodra hij alleen maar aan de Guru begint te denken, wordt de discipel een replica van de Guru en bestaat er geen verschil tussen de twee.
Toen ik nog leefde, leef ik nu,
Prem Gali Ati Sankari, Jame Do Na Samahi.
“Toen ‘ik’ daar was, was er geen God en nu er God bestaat, is mijn bestaan verloren gegaan. Het pad van de liefde is zo smal dat twee dingen (dualiteit – zowel ik als God) niet samen kunnen bestaan.”
Dit is wat er werkelijk gebeurt met een echte discipel. Zodra hij zichzelf volledig heeft samengevoegd tot Guru, zodra hij zich volledig heeft overgegeven aan Guru, blijft de discipel niet langer een normaal mens. De kennis van de Guru verlicht hem, en de discipel is in staat het doel van zijn leven te bereiken.
Zoals het in mijn gedachten is, zoals het in mijn ogen is.
Tera Sayeen Tujh Mein Hai, Tu Jaag Sake To Jaag
“Zoals de olie in het sesamzaad zit en het vuur in de vuursteen zit, zo woont ook jouw God in jou, probeer wakker te worden.” De Guru verblijft in de discipel. Het is aan de discipel of hij in staat is de ware vorm van Guru te begrijpen of Hem als gewoon mens te blijven beschouwen. Het grootste ongeluk van de discipel is dat hij de echte vorm van de Guru niet identificeert.
Jeevat Samjhe Jeevat Bujhe, Jeevat He Karo Aas
Jeevat Karam Ki Fansi Na Kaati, Mue Mukti Ki Aas
“Word wakker terwijl je nog leeft, want dit is je enige kans. Je moet de banden met alle illusies verbreken om bevrijding te verkrijgen. Je kunt nirvana bereiken terwijl je leeft, aangezien de dood geen bevrijder is.”
Wij discipelen zijn gezegend dat we een geweldige SadGuru in ons leven hebben. We moeten het beste uit dit leven halen en proberen de ware vorm van SadGurudev te begrijpen. Als dat niet lukt, zullen we opnieuw op het pad van lijden en pijn terechtkomen.
De beste manier om jezelf energie te geven, om jezelf te activeren, is door SadGurudev te vragen om in je hart te komen wonen. Als dit gebeurt, verblijft de Guru in elke hartslag van de discipel en kan de discipel snel alles in het leven verwerven. Hieronder vindt u de sadhana-procedure waarmee een discipel de SadGuru kan uitnodigen om permanent in zijn hart te verblijven. Deze heilige sadhana-procedure wordt Guru Hridayasth Sthaapan Sadhana genoemd.
Voor deze sadhana heb je Guru Hridayasth SthaapanYantra en Kristallen rozenkrans nodig. Vroeg opstaan en een bad nemen. Trek frisse gele kleding aan. Ga op een gele mat zitten, gericht naar het noorden. Bedek een houten stoel met een gele doek. Neem enkele bloemblaadjes van een geelgekleurde bloem en plaats Guru Hridayasth SthaapanYantra erover. Steek een ghee-lamp aan en spreek dan als volgt uit:
Deergho Sadaam, Vei Paripoorna Roopam,
Gurutvam Sadeivam Bhagwat Prannamyam.
Tvam Brahma Vishnu Rudra Swaroepam,
Tvadeeyam Prannamyam, Tvadeeyam Prannamyam.
Na Cheto Bhavaabdhe Ravi Netra Netram,
Gangaa Sadeiva Paramam Cha Rudram.
Vishnnorvataam Mevatmev Sindhum, Eko
Hallo Naamam Gurutvam Prannamyam.
Aatmo Vataam Poorna Madeiv Nityam,
Siddhashramoyam Bhagwat Swaroopam.
Dheergho Vataam Nitya Sadevam Tureeyam,
Tvadeeyam Sharanyam Tvadeeyam Sharanyam.
Eko Hallo Kaaryam, Eko Hallo Naamam, Eko Hallo Chintyam,
Eko Vichintyam, Eko Hoi Shabdam, Eko Hoi Poorvam,
Gurutvam Sharanyam, Gurutvam Sharanyam.
Bied saffraan, rijstkorrels, bloemen en snoepjes gemaakt van melk aan op de Yantra. Zing vervolgens een ronde van de volgende mantra terwijl je op je tenen staat en de hielen boven de grond houdt.
Doe dit regelmatig gedurende 21 dagen. Laat de yantra en de rozenkrans vervolgens in een rivier of vijver vallen. Het Guru-element is gevestigd in elk atoom van iemands lichaam en men begint de reis naar spirituele verlichting door middel van deze sadhana.
Mogen we allemaal gezegend worden in ons leven, mogen we allemaal de ware vorm van onze SadGurudev begrijpen, mogen we allemaal doordrenkt raken van Zijn liefde en genegenheid en mogen SadGurudev in ons hart verblijven. Waar kan een ware discipel nog meer om bidden in zijn leven? Moge het goddelijke ons de kracht geven om het pad te volgen dat door onze SadGuru is getoond, en degenen met een SadGuru zegenen die nog steeds op zoek zijn naar een echte gids. Ik hoop dat deze incarnatiedag van SadGurudev alle voorspoed in jullie leven brengt.
SadGurudev zal alle discipelen initiëren met Guru Hridayastha Sthaapan Diksha op dit incarnatiefestival van SadGurudev. Alle discipelen wordt geadviseerd om deel te nemen aan deze Diksha & Sadhana-procedure om hun leven goddelijk te maken.
Het is verplicht om te verkrijgen Goeroe Diksha van Revered Gurudev voordat hij een Sadhana uitvoert of een andere Diksha neemt. Neem contact op Kailash Siddhashram, Jodhpur door E-mail , Whatsapp , Telefoonnummer or Aanvraag om toegewijd-bekrachtigd en door een mantra geheiligd Sadhana-materiaal en verdere begeleiding te verkrijgen,