Waarom ben ik dit tijdschrift begonnen?

Het tijdperk waarin we leven is van grote strijd, egoïsme, bedrog, competitie en waarin het doel belangrijker is dan de middelen. De moraal neemt af, menselijke gevoelens hebben geen waarde en mensen worden betrapt en meegezogen in de modder van het materialisme. Zo betrapt is iemand in de race van het verdienen van rijkdom dat niemand de tijd heeft om te stoppen en even na te denken waar we naartoe gaan. Misschien zijn er enkele vluchtige momenten waarop we denken wat er met deze wereld gebeurt, wat ons doel is, wat de echte essentie van het menselijk leven is, maar het volgende moment worden we weer gevangen in de gekke race en vergeten we alles. We zijn gedwongen egoïstisch te denken en alle tedere gevoelens in bedwang te houden.

Dit is een tijdperk van grote beroering genaamd Sankranti Kaal. Mensen hebben tegenwoordig liefde voor de oude cultuur, maar ze worden overweldigd door de nieuwe cultuur. Ze geloven wel in God, maar ze worden gedwongen om de giftige lucht van ongeloof in te ademen. Ze hebben respect voor hun voorouders, maar de nieuwe waarden hebben hun geest misleid. Ze zijn nieuwsgierig naar de oude wetenschappen, maar zonder de juiste begeleiding kunnen ze die niet begrijpen.

We weten allemaal dat we indianen zijn en kinderen van het land dat ooit de rijkste en meest deskundige was. We weten dat er een tijd was dat er geen geavanceerder land ter wereld was. Daarom zijn we zo trots op ons rijke erfgoed. Telkens wanneer de namen van onze voorouders worden genoemd, zijn we vervuld met trots. Vanwege de verbazingwekkende wetenschap van Mantra en Tantra kunnen we trots de wereld onder ogen zien. Deze kennis is eeuwig en onsterfelijk. Het is heel zeldzaam en prachtig.

De wereld mag dan op veel gebieden veel vooruitgang hebben geboekt, maar toch voelen landen als Duitsland en Japan zich verheugd om te buigen voor de kennis van Mantra en Tantra die in India bestaat. Ze worden gedwongen de oppermacht van India op dit gebied te accepteren. En ze verwachten dat India de wereld leidt op het gebied van spiritualisme. Bewijs voor dit feit is de grote toestroom van buitenlanders naar India in de hoop meditatie, yoga, sadhana's en mantra's te leren. Onze oude teksten zijn in het geheim meegenomen naar andere landen en men kan buitenlanders door India zien ronddwalen op zoek naar echte kennis.

Maar wat doen we? Hebben we hier ooit over nagedacht? Zijn we in de gekke race van het materialisme ooit een paar momenten gestopt en hebben we erover nagedacht om de rijke kennis van onze ouden te behouden? Als buitenlanders duizenden kilometers kunnen reizen om deze kennis op te doen, kunnen we dan niets doen om het thuis te bewaren? Nee, daar hebben we nooit over nagedacht. We hebben nooit iets geprobeerd. We hebben nooit tijd gevonden om aan deze onderneming te wijden.

En het is vanwege onze apathie voor onze eigen cultuur dat de volgende generaties zulke routes worden, zo ongecontroleerd. God en spiritualisme zijn tegenwoordig het doelwit van grappen. Niemand heeft respect voor regels en voorschriften. Alles wat in onze rijke cultuur, kennis en filosofie terechtkomt, is haat en ongeloof. We zitten niets te doen terwijl de westerse cultuur ons land binnenvalt en onze culturele wortels vernietigt. We reageren gewoon niet omdat het gaat om het bekritiseren van onze voorouders, onze waarden en onze kostbare kennis. We zijn getuige geweest van de vernietiging van de essentie en ziel van de mensheid.

Zullen de komende generaties ons onze houding vergeven? Wanneer de toekomstige generaties ons zullen vragen waarom we ons zo goed hielden en niets deden, wat zult u dan zeggen? Je hebt gewoon geen antwoord. Ongedisciplineerdheid en naaktheid domineren vandaag de dag. De nieuwe generatie heeft meer vertrouwen in disco's, goedkope literatuur, plundering, verkrachting, plundering, lust en bedrog. Ze geven de voorkeur aan filmtijdschriften boven religieuze teksten. Dergelijke tijdschriften maken grapjes over onze cultuur, onze religie en onze goden en godinnen. En onze kinderen lezen zulke literatuur. Daarom kiezen ze het pad van vernietiging in het leven. Ze hebben geen vertrouwen in Mantra's, Tantra, God of religie. Dit is precies de reden waarom ze zich vandaag zo zorgen maken. Ze hebben hun echte basis verloren. De nieuwe basis die ze hebben gekozen, is erg wankel. Ze willen terugkeren naar hun wortels, maar ze worden misleid door valse schijn van materialisme en voelen zich daarom zo verward. Vulgaire literatuur heeft het evenwicht in de geest verstoord en ervoor gezorgd dat ze de weg kwijtraken.

In zo'n situatie hebben ze je nodig. Ze hebben goede begeleiding nodig. Ze moeten kennis maken met goede literatuur. Respect voor de voorouders moet in hun hart nieuw leven worden ingeblazen. Ze moeten kennis maken met menselijke waarden. Ze moeten bewust worden gemaakt van de kracht van Mantra en Tantra. Het enige wat ze hebben geleerd is het gif van het materialisme te drinken. De beker met spiritueel elixer moet naar hun lippen worden gebracht. In donkere levens moet een felle lamp worden aangestoken.

Ik heb geprobeerd een lamp aan te steken in de duisternis die heerst in deze wereld. Ik heb geprobeerd licht te maken waar alleen duisternis bestaat. Geleid door dit licht kunnen we ons doel bereiken, kunnen we opnieuw worden geïntroduceerd in onze rijke literatuur en onze oude rishi's en yogi's. Met dit doel ben ik het tijdschrift begonnen Oude mantra Yantra Wetenschap (Pacheen Mantra Yantra Vigyan).

Mijn enige gedachte is om het juiste denken te geven in dit tijdperk van verwarring. Als we niet de juiste stap zetten, wie anders wel? Als we niet de verantwoordelijkheid nemen voor het aansteken van lampen in de duisternis, wie anders dan wel?

Mijn enige doel, mijn enige doel is om de verloren en uitgestorven cultuur nieuw leven in te blazen, het geloof in de wetenschap van Mantra en Tantra nieuw leven in te blazen en ze veilig te houden voor toekomstige generaties. Ik heb de mantel van Guruhood aangenomen omdat ik uw steun en medewerking heb. Je hebt beloofd en de belofte afgelegd om me te helpen bij deze onderneming. Ik ben hier erg blij mee en ik heb het volste vertrouwen en vertrouwen in je. Met oprechte liefde en genegenheid!

- Kailash Chandra Shrimaliji