De prediking van SadGurudev is zo goddelijk dat het altijd laat een diepe impact op de zielen achter in plaats van alleen maar een gedachten in hun hoofd. Hieronder vindt u een fragment uit een van zijn toespraken, dat door iedereen meerdere keren gelezen zou moeten worden. discipel.
Comfort kan alleen wereldse genoegens opleveren. Als je een goed huis hebt, heb je een airconditioner, een grote televisie en andere wereldse goederen. Dit alles kan comfort bieden, maar het kan geen eeuwige vreugde in je leven brengen. Kan een televisie je eeuwige vreugde geven? Kan vliegen in een vliegtuig je eeuwige vreugde geven? Eeuwige vreugde is iets anders: het wordt in ons lichaam gegenereerd en comfort wordt gegenereerd door omringende dingen. Een kachel kan je in de winter comfort bieden, maar kan het je spanningen wegnemen? Als je gespannen bent, is dit comfort nutteloos.
We zijn in India en het wordt een groot land genoemd. En in dit land werd Akbar groot genoemd, Alexander werd groot genoemd, en de rest van de koningen werden keizers genoemd. Het woord "groot" wordt slechts voor twee of drie mensen gebruikt. De grote Alexander plunderde alle kleine en grote naties en nam ongeveer tweeduizend olifanten mee, beladen met kostbare sieraden. Hij nam minstens tienduizend vrouwen mee van hier naar Griekenland.
Het kwam allemaal doordat hij een koning was, een aanvaller, omdat de mensen hier hem niet konden trotseren. Hij verlangde naar de overwinning, had een verwoestende aard en wilde de rijkste persoon ter wereld zijn. Maar toen zijn einde naderde en hij besefte dat hij spoedig zou kunnen sterven, belde hij zijn generaal en zijn dokter en vroeg hem: "Hoe lang ga ik nog leven?"
De dokter antwoordde: "Mijn Heer! U bent heel dicht bij uw dood. U kunt binnen drie tot vier uur sterven. Iedereen die geboren wordt, moet op een dag sterven."
Hij vroeg zijn generaal: "Breng hier alles wat ik in mijn leven heb verzameld." Aan de ene kant werden stapels diamanten gemaakt, aan de andere kant stapels sieraden. Op enige afstand lagen stapels parels en alle edelstenen die hij had verzameld. Vlakbij stonden twaalf dertienduizend koninginnen. Alexander lag daar zijn laatste momenten te tellen. Hij moest zijn nek volledig buigen om naar de stapel diamanten te kijken... zo'n enorme collectie... elk exemplaar kostte meer dan twee tot drie lakhs... je kunt je voorstellen hoeveel rijkdom hij had!
Hij vroeg zijn generaal: "Zijn ze allemaal van mij?" De generaal antwoordde: "Ja, mijn Heer! Het is allemaal van u. U hebt dit allemaal uit verschillende landen meegebracht. U hebt ze allemaal geplunderd." "En hoe zit het met deze koninginnen?" "Die behoren ook aan u, mijn Heer." Hij vroeg: "Wat zal er met mij gebeuren na mijn dood?"
De generaal antwoordde: "Er gebeurt niets na de dood, mijn Heer. U wordt vastgebonden aan twee bamboestokken en bedekt met een lijkwade. Daarna wordt u op vier schouders gedragen en uiteindelijk verbrand in het mortuarium." "En hoe zit het dan met dit alles?", vroeg Alexander.
"Dit is nog nooit iemand overkomen, mijn Heer", antwoordde de generaal. "Luister dan alstublieft naar mijn testament, u moet doen wat ik u nu zeg", zei Alexander. "Beveel mij, mijn Heer! Ik zal uw laatste wens vervullen. U bent groot, alleen u bent de persoon die in deze wereld met het woord 'groot' wordt geassocieerd", antwoordde de generaal. "Hoe kan een man aan een lijkbaar worden vastgebonden?" vroeg Alexander.
De generaal antwoordde: "Het is niet zo erg. De dode wordt op de baar gelegd en zijn handen en voeten worden recht gehouden. Hij wordt volledig bedekt met een witte doek en vervolgens naar het kerkhof gebracht en verbrand."
Alexander antwoordde: "Wanneer je me op de baar vastbindt, laat mijn handen dan uit de lijkwade. Bedek mijn hele lichaam met de lijkwade, maar bedek mijn handen niet."
De generaal antwoordde: "Mijn Heer! Dit is nog nooit eerder gebeurd. De handen zijn alleen dicht bij het lichaam vastgebonden en bedekt met een lijkwade. U vraagt me iets nieuws te doen, hoe zal dat worden uitgevoerd?"
Alexander antwoordde: "Voer mijn bevelen uit! Dit is mijn laatste wens: mijn handen worden vrijgelaten en aan de baar laten hangen."
De generaal vroeg uit nieuwsgierigheid: "Mijnheer! Er moet toch een reden zijn waarom u uw handen uit de baar wilt laten hangen?" Alexander antwoordde: "Zodat iedereen en de komende generaties weten dat zelfs de Grote Alexander met lege handen naar huis ging. Daarom wil ik dat mijn handen uit mijn baar blijven hangen."
Als Alexander de Grote met lege handen naar huis ging, dan is het gegarandeerd dat jullie ook met lege handen naar huis gaan. Hij kon niets meenemen, dus zelfs wij kunnen niets meenemen... Als we niets kunnen meenemen, dan zijn al deze dingen nutteloos.
Dit geld is waardeloos, dus wat moeten we dan meenemen? Wat moeten we dan meenemen? En hoe nemen we dat mee? We kunnen noch onze vrouw, noch onze zonen meenemen. Als niemand met ons mee kan, wie gaat er dan mee? Als we alleen moeten reizen, waarom al die dingen dan? Waarom dan al die misleidende middelen? Waarom zijn we zo geneigd om onze vierhonderdduizend dollar te laten groeien tot vijfhonderdduizend dollar?
Als je zoon goed is, zal hij een beter inkomen verdienen, anders verspilt hij alles wat je hem geeft. Als je zoon goed is, heeft hij je geld niet nodig en verdient hij zelf vijf lakhs, anders verspilt hij je geld binnen een week.
Alexander de Grote zei één ding (je kunt het lezen in de geschiedenis van Griekenland) – ik heb alles in mijn leven bereikt, behalve eeuwige vreugde. Als ik in plaats daarvan mijn tijd had besteed aan het bereiken van eeuwige vreugde, als ik had gemediteerd en het goddelijke had bereikt, wat een gewoon mens niet kan, dan had ik mijn laatste momenten in grote voldoening doorgebracht. Er zou een glimlach op mijn gezicht en op mijn lippen hebben gestaan, maar in plaats daarvan staan er tranen in mijn ogen. Mijn hart is vol berouw dat ik zojuist stenen in mijn leven heb verzameld, in plaats van te verzamelen wat er echt toe doet in het leven.
Alexander de Grote verliet deze wereld, maar hij gaf het voorbeeld dat je geen eeuwige vreugde kunt verkrijgen door hymnes te zingen, naar de tempel te gaan, je handen ineen te slaan en met je ogen dicht te zitten. Dit zijn manieren om onszelf voor de gek te houden. Stel dat je een lening van vierduizend roepies van iemand wilt innen en je ziet onderweg een tempel. Nu zul je voor het afgodsbeeld in de tempel bidden: "O Heer! Deze persoon heeft vierduizend roepies van me afgenomen en geeft het nu niet terug. Gun me alstublieft een gunst en geef hem de wijsheid om mijn geld vandaag terug te geven. Ik zal u een sacrament van vijf roepies aanbieden."
Om nu vierduizend roepies terug te krijgen, heb je vijf roepies aan de Heer aangeboden... denkend dat er geen verlies is bij deze deal... dit geld zit al vast en als je doel bereikt is door slechts vijf roepies te geven, wat is dan het probleem? Nu kun je zelf de motivatie achter het tempelbezoek begrijpen. Ik heb het over de intenties van de meerderheid van de mensen die hier zitten.
Dit is geen manier om vrede in het leven te bereiken, maar iedereen heeft het erover. Hoe kunnen we onszelf vergeten en eeuwige vreugde bereiken? Wat is het pad waarlangs we eeuwige vreugde kunnen bereiken en niemand heeft het ons verteld? Iedereen heeft je verteld over het bereiken van eeuwige vreugde, zelfs ik zeg je dat je eeuwige vreugde moet bereiken.
Na een uur zal ik ook weggaan. Dan zul je denken dat Guru Ji zulke wijze woorden heeft gesproken en zelfs ik zal denken dat ik hen heb verteld over het bereiken van eeuwige vreugde. Niemand heeft je echter begeleid op het pad dat je kan helpen eeuwige vreugde in je leven te bereiken. Je hebt geen andere keus dan in de duisternis te zoeken. Ik geef je ook duisternis, net als al deze heiligen: ga naar de tempel en bekijk het beeld van Heer Ram, sloop vervolgens een moskee en bouw daarboven een tempel. Daarna zal Heer Ram voor je verschijnen.
Heer Ram zal niet op deze manier voor je verschijnen, geen enkele andere God zal op deze manier voor je verschijnen en je zult hen ook niet kunnen bereiken. De reden is dat er een kloof is tussen jou en de Goden. Er is een verbinding tussen jou en mij. Als ik deze verbinding verwijder, kan ik jou niet bereiken en totdat de Guru je het pad wijst, zul je de Heer niet kunnen bereiken. En als je de Heer niet kunt bereiken, zul je nooit eeuwige vreugde in je leven bereiken.
Ik wens je dat je een echte goeroe in je leven mag vinden die je het pad van goddelijkheid en eeuwige vreugde kan laten weten. Ik zegen jullie allemaal zodat jullie allemaal compleet mogen worden, weg van al het bedrog en het goddelijke in het leven. Ik zegen jullie allemaal nogmaals vanuit het diepst van mijn hart.
Sadguru Shri Kailash Shrimali Ji
Het is verplicht om te verkrijgen Goeroe Diksha van Revered Gurudev voordat hij een Sadhana uitvoert of een andere Diksha neemt. Neem contact op Kailash Siddhashram, Jodhpur brengt E-mail , Whatsapp , Telefoonnummer or Aanvraag om toegewijd-bekrachtigd en door een mantra geheiligd Sadhana-materiaal en verdere begeleiding te verkrijgen,
