Gebed, als het gebed is, is meer dan genoeg. Maar de echte vraag is of gebed gebed moet zijn. Als het niet geleend is, als het uit het hart komt, als het geleerd is, niet geleerd of onderwezen, en als het voortkomt uit het innerlijk zelf, dan is het niet alleen voldoende, maar meer dan voldoende.
Als het gebed het zuiverste wordt, is zelfs God niet meer nodig, dan is gebed voldoende. God verandert niet, het is het gebed dat verandert. God is de diepste ervaring van liefde. Het is niet zo dat gebed het middel is en God het doel. Zo is het ook met God, die verschijnt als het gebed intenser wordt. God is de verkorte vorm van gebed.
Ik was op reis naar Calcutta. Een zeer gierige vriend vroeg mij herhaaldelijk om naar zijn huis te komen, omdat hij een nieuw huis had gehuurd. Ik wist heel goed dat het huis niet de moeite waard was om te bezichtigen. Het zou zinloos zijn om daarheen te gaan. Wat een gierigaard! Hij bleef maar aandringen, dus ging ik.
Toen ik daar aankwam, besefte ik dat de reis niet voor niets was geweest. Ik heb een hele waardevolle ervaring gehad. Hij begon door zijn huis te lopen en liet het mij zien. Er was niets bijzonders te zien. Er hingen oude kalenders, ook van vroeger. Welke goederen er ook waren, ze waren ongetwijfeld op de zwarte markt gekocht. Alles is gescheurd en oud, alles is historisch. Maar de laatste kamer die ze ons lieten zien, bleek een grote onthulling. Hij zei: Dit is onze muziekkamer.
Ik keek om me heen, maar er was geen veena of tabla. Vergeet tabla en veena, er is niet eens een radio. Ik vroeg of er apparatuur was? Er staan alleen nog maar twee of vier oude, kapotte stoelen.
Hij vroeg: De apparatuur? Er is geen enkele uitrusting nodig. Terwijl we hier zitten, luisteren we met veel plezier naar de muziek die uit de radio van onze buren komt.
Het gebed is niet van jou. Iemand heeft je geleerd. Misschien hebben je ouders je dat geleerd, misschien heeft de maatschappij je dat geleerd. Deze reeks rituelen vindt al eeuwenlang plaats. Het is ook de vraag of degenen van wie je hebt geleerd, eerder ook vanuit hun hart hebben gezongen. Je wordt deelnemer aan dit oude spel en hierdoor streef je ernaar om elke dag een nieuwe God te vinden.
Je doet iets nieuws. Wij maken alles oud. Onze manier van zijn is versleten en muf. Onze geest is zelf geleend. Hoe vaak zijn de woorden niet herhaald op de lippen. Je blijft dezelfde oude woorden herhalen. Er zal geen trilling zijn, geen golf in het hart; geen slapende ziel zal zelfs maar dansen. En als je denkt dat alles door gebed bereikt wordt, dan heb je het mis.
Ten eerste: gebed kun je niet lenen, en liefde kun je niet lenen. Ongeacht hoeveel je voorouders van elkaar hielden, dit maakt je nog geen minnaar. En ongeacht hoeveel heiligen en wijzen er in uw land zijn, u zult geen toegewijde worden. Het heeft niets met iemand anders te maken. Je moet je eigen privacy vinden. Als de stem uit de diepten van je hart komt, dan is deze betekenisvol. Zij zal je transformeren. Leer niet van iemand anders hoe je moet bidden, ook al ben je het vergeten. Alle geleerde gebeden blijken vals te zijn.
Maar bid voor jezelf. Het kan geen kwaad als de woorden er niet uitkomen. Want wat heeft God met woorden te maken? Laat de tranen vloeien, of ga in stilte zitten, of begin als een gek te dansen, of lach hardop, of spreek onzin - zulke taal wordt in India Sadhukaddi genoemd, dat wil zeggen, datgene wat een sadhu spreekt. Hij houdt geen boekhouding bij. Hij werd een groot fakir. Toen hij sprak, was het niet duidelijk wat hij zei! Ik heb me nooit druk gemaakt om grammatica. Hij sprak niet vanuit zijn verstand, hij sprak vanuit zijn hart. Op een dag, terwijl ik voorbijliep, klonk er een stem uit een diepe put die zei: “Red mij, ik ga dood!”
Hij kwam dichterbij. Het was een donkere nacht. Hij vroeg: Wie ben je, broeder? Welk geluid maakte je? Wat doe je daar?
De man zei: red me, ik ga dood. Ik ben de dorpspriester, de Maulvi.
Hij zei: Wacht, ik ga het touw en de emmer halen, ik zal pakken wat nodig is, maak je geen zorgen. Heb geduld.
Maar hij sprak op zijn eigen manier, zonder enige grammatica of stijl. Ik stond op het punt om te vertrekken toen er een stem van binnenuit klonk die zei: 'Luister.' Wat je ook bent, gebruik in ieder geval je taal correct. Er mogen geen grammaticale fouten in staan.
Hij zei: Wacht, dan zul je langer moeten blijven. Ik ga grammatica leren. Er wordt gezegd dat hij een jaar lang grammatica leerde en toen kwam. De grammaticus was toen al overleden.
De taal van het hart is nodig, het is oké als er geen grammatica is. Omdat daar iemand anders aan het verdrinken was en stervende. Als je de taal van het hart niet verstaat, dan ben jij degene die verdrinkt en sterft. Ook al is de taal er niet, het zal werken. Omdat degene tot wie je spreekt, tot God – gebed betekent een gesprek met God, een dialoog, een gefluister in de oren – degene tot wie je spreekt, maakt zich geen zorgen over je taal, jouw gevoelens zijn genoeg.
Gevoelens zijn belangrijk. Bestaat er een grammatica van gevoelens? Zijn er uitdrukkingswoorden? Gevoelens zijn golven die in stilte ontstaan. Het is het lied van het hart dat weerklinkt in de leegte. Het is poëzie, geen wiskunde. Het komt uit je hart. Je hoeft het niet van tevoren klaar te maken. Gebed kan geen repetitie zijn. Daarop is geen voorbereiding mogelijk. Dat is geen drama.
Ik ben het drama beu, ik heb genoeg drama gespeeld, nu wil ik de realiteit van het leven leren kennen. Het spel is niet meer spannend. De kindertijd is voorbij, we zijn volwassen geworden, de volwassenheid is aangebroken.
Ga dus niet thuis bidden terwijl je het al hebt voorbereid. Als je gebeden hebt voorbereid op basis van de Schriften, dan ben je als een klein kind dat naar het examen gaat en alles uit het hoofd kent. Er wordt niet getest wat je hebt onthouden. Wat er in het hart leeft, zal op de proef worden gesteld.
Als je het hele gebedsproces uit je hoofd kent, dan ga je het gebed herhalen. Maar je bent een grammofoonplaat, je bent geen mens. Het gebed moet voortkomen uit jouw werkelijkheid. Er kan geen voorafgaande voorbereiding op plaatsvinden. Alle voorbereidingen leiden tot fouten.
Gebed is het innerlijke gevoel van het hart. Ga heen, laat het aan God over. En dan is er geen speciale noodzaak om naar de tempel te gaan. Ga dan gewoon bij een boom zitten, aan de oever van een stromende rivier, of kijk naar de hoge toppen van de Himalaya, of kijk naar de sterren aan de hemel – dat is op zichzelf al de tempel. De pilaren van zijn tempel staan aan alle kanten. Het maanlicht van zijn tempel verspreidt zich naar alle kanten. Alles is van hem. Waar je ook bent, je staat op heilige grond. Laat je hart daar zijn gevoelens uiten. Een verzoek dat ook u zal verrassen. Je wist ook niet dat dit gevoel in je zou opkomen.
Jij bidt helemaal niet! Het is God die door jou heen doet, en het is God die door jou heen neemt. Je wordt gewoon een fluit – een bamboefluit. Als je me maar laat gaan, is dat genoeg. Als je geen obstakels creëert, is dat voldoende. Je poriën staan open, dat is voldoende. Alleen God zingt zijn lied en alleen God luistert ernaar. Het is dezelfde afgod en dezelfde aanbidder. Hij is de zanger, hij is de luisteraar.
Op het moment dat er zo'n moment in je komt waarop je kunt zien dat ik de zanger ben, de luisteraar, het gebed, degene die aanbeden moet worden, de dag waarop alles in je verdrinkt in gebed, alle conflicten, dualiteit, een opkomend gevoel van dankbaarheid, een golf die zich uitstrekt naar de uitgestrekte hemel - op dat moment is gebed niet alleen genoeg, maar meer dan genoeg. Op dat moment is het gebed zelf God.
De schuld heeft mij gedood. De lening kwam hard aan. Het bleek allemaal niet waar te zijn. Zelfs de woorden van liefde zijn genoeg! Laat deze valse gebeden varen, zodat er echt gebed geboren kan worden.
Waar je ook bidt, er is een tempel. De echte vraag is gebed, de echte vraag is niet de tempel. Mensen zeggen: bid tot God. Ik zeg u, hoe zult u God kennen zonder gebed? Tot wie ga jij bidden? Voor wie ga je het offer aanbieden? Aan wiens voeten zult u uw hoofd buigen? Als die voeten beschikbaar zijn, waarom dan buigen en zoeken? Wat valt er dan nog te bereiken?
Nee, zeg ik je, je bidt. Je buigt. Maak je geen zorgen over de stappen. Waar je ook buigt, daar zullen zijn voeten zijn. Waar je ook bidt, je zult Hem vinden. Gebed is groter dan God. Het is moeilijk om te denken dat gebed groter is dan God. Maar het moet gebeuren.
Kabir zegt: Guru Govind zal de vrede van de wereld herstellen.
Ze staan allebei vooraan, Guru Govind, wiens voeten moet ik aanraken? Er kan een probleem zijn geweest.
Toen raakte Kabir de voeten van de Guru aan. Omdat Kabir heeft gezegd: Ik ben dankbaar dat jij, Guru, mij Govind hebt laten zien.
Hoe kunnen we meer over Govind te weten komen? Vandaag staan ze allebei vooraan. Govind had niet gekend kunnen worden zonder een Guru. Dus Guru is groter dan Govind. Ga alleen door hem heen. Daarom zeg ik jullie: gebed is groter dan God. Want hoe zouden we zonder gebed weten dat God bestaat? Je leest de les omgekeerd: daarom is de wereld ongodsdienstig.
Mensen zeggen: bewijs eerst dat God bestaat, en bid dan. Zijn bewering klinkt wiskundig. De zaak lijkt duidelijk, de wiskunde is eenvoudig: als God niet bestaat, hoe kan iemand dan bidden? Maar dit is niet waar in de wiskunde van het leven. Het zal wel goed komen met de wiskunde van intelligentie. Bestaat er wiskunde over intelligentie? Zit er enige diepgang in? Het is oppervlakkig.
De diepe wiskunde van het leven leert ons dat als er gebeden wordt, God zal verschijnen. Omdat gebed het oog is om God te zien. Bidden is een gevoel van God kennen. Gebed is de kwalificatie om God te bereiken. Waar gebeden wordt, verschijnt God.
Als je zegt dat we eerst God moeten vinden en dan pas kunnen bidden, dan zeg je iets heel intelligents, maar ook heel doms. Je zult God nooit vinden. Je zult God niet vinden, je zult nooit bidden, je zult blijven ronddwalen.
Daarom is de aarde grotendeels atheïstisch. Je bent geen atheïst omdat mensen er zeker van zijn dat er geen God bestaat. Je bent een atheïst omdat religieuze leiders de mensen hebben geleerd dat bidden alleen mogelijk is als er een God is. Ik heb je iets verkeerds geleerd.
Gebed komt op de eerste plaats. En als er gebeden wordt, dan vind je overal de deur. Hetzelfde zal zich ook openbaren in de boom, hetzelfde zal zichtbaar zijn in de rots. Ik heb liefde nodig. Liefde is het bewijs van God. Er is geen ander bewijs.
Vraagt u zich dan niet af: is bidden voldoende? Mij. Ik zeg u, zelfs God is niet nodig. Gebed is absoluut voldoende, meer dan voldoende. Ik heb mijn gebed vervuld en ik heb God vervuld.
Probeer niet omgekeerd te zoeken. Die ontdekking maakt een mens tot atheïst. Een mens kan alleen een gelovige worden via het pad dat ik beschrijf. Er is geen andere manier waarop iemand een gelovige kan worden.
Vraag het aan niemand. Omdat elke vorm die eraan gegeven wordt, het gebed ontleend maakt. Laat het opstaan. Waar ben je zo bang voor? Waar ben je zo zenuwachtig over? Stop, ga rustig zitten en laat het gebed opkomen.
En dan zul je zien dat er een heel uniek incident plaatsvindt.
Maar je bent gewend aan repetities. U zegt – eerst moeten we zeker weten welk gebed we moeten opdragen. Maar als je weet waarvoor je moet bidden, zul je voor altijd verstoken blijven van gebed. Ik kom er niet achter. Laat het maar aan hem over, hij is onbekend. Is het donker? Laat het in het donker liggen. Is er geen spoor van licht? Zelfs als ik je iets vertel, zal niemand het weten. Dan zul je je de woorden herinneren die voor het licht werden gezegd. Je blijft ze in het donker herhalen.
Verdrijven woorden de duisternis? Hoe vaak je het ook herhaalt: licht, licht, licht... Zal de duisternis verdwijnen? Ik heb een lamp nodig! Ik kan je de woorden geven: wie zal jou de lamp geven? Je moet de lamp aansteken. Omdat het de lamp is van de ziel van je ziel. “Ik kan het woord ‘licht’ geven. Wat ga je met het woord doen? Bestaat er iets levenlozer in de wereld dan woorden?
Niemand mag iemand over het gebed vertellen. Jouw gebed zal zijn zoals jij, mijn gebed zal zijn zoals ik. Het gebed van uw buurman zal net zo zijn als dat van hem. Gebed zal voortkomen uit de uniciteit van uw hart. Je laat hem vrij. Jullie worden als kleine kinderen. Waarom zou je voorbereid op pad gaan, nog voordat je voor God gaat staan? Wat is voor hem verborgen? Welk gezicht moet ik hem laten zien? Wat te doen. Welke taal en grammatica. Wat een ritme en beat. Er is helemaal niets. Daar wordt uw directe bedoeling begrepen. Als je zin hebt om te huilen, huil dan, dat zal je gebed zijn. Als je zin hebt om te lachen, lach dan, dat zal je gebed zijn.
Lachen, dat wordt ook een gebed. Huil, dat wordt ook een gebed.
Bedenk dat huilen niets met verdriet te maken heeft. Deze verkeerde relaties zijn door mensen gecreëerd. Het is in jouw geest en in ieders geest geprent dat huilen verband houdt met verdriet. Als iemand sterft, huil je. Als er sprake is van verlies of schade, huil je. Als je failliet gaat of als je huis in brand staat, dan huil je. Je bent vergeten dat huilen niets met verdriet te maken heeft.
Soms lach je echt en merk je dat de tranen beginnen te stromen. Huilen heeft niets met verdriet te maken. Huilen heeft in essentie te maken met overdrijving. Wanneer een emotionele toestand extreem wordt, leidt dit tot tranen. Als het verdriet extreem wordt, dan verandert het in tranen. Als het geluk extreem wordt, dan verandert het in tranen.
Maar de mensheid is beroofd, er zijn een aantal misverstanden in ons geplant – huil niet. Huilen is een uiting van verdriet.
Heb je ooit iemand zien lachen en huilen tegelijk? Er zal grote spoed zijn in zijn gebeden. Hij zal lachen om God en huilen om zichzelf. Of zijn lach wordt zo heftig dat hij door zijn tranen heen begint te lachen. Tranen betekenen dat ze van het oppervlak stromen. Het gevoel is van binnen zo intens geworden dat er geen manier meer is om het onder controle te houden. Het stroomt over het vat. Tranen zijn goddelijk. En als je huilt om God – of je nu huilt van verdriet, of huilt van geluk, of huilt van vreugde, of huilt van pijn – dan wordt huilen gebed. Lachen wordt bidden.
Maar Boeddha lachte nooit, en huilde nooit. Zijn gebed is stil. Dat is zijn gebed. Het kan zijn dat het iets voor u is, maar het kan ook zijn dat het niet zo is. Meera danste. Als je Mahavir ten dans vraagt, dan is dat toch logisch? Die persoonlijkheid is niet dansend. Toen Meera getroffen werd door gebed, danste ze. Zijn instrument was klaar om te dansen. Gods handen raakten mij aan, de klanken kwamen, de snaren begonnen te trillen. Chaitanya Mahaprabhu danste en bleef dansen. Boeddha bleef zitten, Mahavira bleef staan. Er stond daar een gebed voor hem.
Het gebed van elke persoon zal zijn als een afdruk van je duim. Het zal anders zijn. Er is geen collectieve methode voor. Daarom zeg ik steeds dat bidden niet in groepsverband kan plaatsvinden. Gebed is een persoonlijk verzoek, heel individueel. Omdat uw hele persoonlijkheid erin weerspiegeld wordt.
Als je Meera vertelt dat ze stil moet zitten en moet bidden zoals Boeddha dat doet! Dan breng je Meera in de problemen. Zijn gebed zal niet verhoord kunnen worden. Omdat hij voortdurend moet oppassen dat zijn lichaam niet gaat dansen. Want zodra ze in die gemoedstoestand komt, zal het lichaam dansen. Voor hem is dansen als ademen. Als je zegt dat je niet mag dansen, houd dan gewoon je lichaam recht, je ruggengraat recht, ga zitten als een dood stenen standbeeld en bid op die manier. Dan zou Meera's gebed niet mogelijk zijn. Je zult Meera verdrinken. Want zodra het gebed komt, begint ze pas te dansen.
Als je Boeddha vertelt dat hij moet dansen, als je Mahavira vertelt dat hij moet dansen, als je Patanjali vertelt dat hij moet dansen, dan pas zal er gebeden worden. Kijk naar Meera, kijk naar Chaitanya Prabhu! Ze knikten allemaal. Ze zullen zeggen: Dat kunnen we niet doen. En als je ons vraagt om te dansen, zal al onze vrede verloren gaan.
Toen God hun snaren tokkelde, ontstond daar de muziek van de stilte. Toen God hun snaren aanraakte, werd alle beweging kalm, alsof er geen enkele golf op het meer was.
Bedenk wel dat ik niet zeg dat het goed gaat met Meera. Ik zeg niet eens dat Boeddha gelijk heeft. Je moet niet bijhouden wie gelijk heeft en wie ongelijk. Houd gewoon vast aan wat goed voor je is, dan zul je niet op het verkeerde pad terechtkomen.
Religie is voor iedereen uniek. Het moet gebeuren. Je bent niet bereid om andermans kleren te dragen, je steekt je voeten niet in andermans gebruikte schoenen, je eet niet van andermans bord. Waarom leen je de religie van iemand anders? Je draagt niet graag de kleren van anderen, want die geven een signaal van armoede af. Waarom wil je de gebedskleding van anderen op je ziel leggen? Zij zullen nieuws brengen over grote armoede. Je zult er precies zo heen moeten gaan als je bent. God herhaalt zichzelf niet.
Doodgaan binnen je eigen religie is beter. Krishna zegt dat, ongeacht de religie van je onafhankelijkheid, het nog steeds beter is, zelfs als je erin verdwaalt, zelfs als je sterft. Want alleen zo kun je jezelf vinden. Zelfs nadat je vernietigd bent, zul je jezelf terugvinden.
Krishna vertelt je het diepste principe van het leven: je bent zoals je bent, niemand is zoals jij. Er is geen vergelijking mogelijk. Je past in geen enkele rij. Word geen volgeling van routine. Omdat er voor jou geen grens is getrokken. Je moet eraan trekken. Er is geen Rajpath waar je met de massa kunt wandelen. Je moet je eigen pad uitstippelen. En het pad is niet zo dat je het al voor je ziet liggen, alsof iemand anders het al voor je heeft aangelegd. Nee. Dit levensveld vormt zelfs in de lucht geen enkel spoor. Boeddha loopt, Mahavira loopt, Meera danst, maar er ontstaat geen pad. Er is geen sprake van Rajpath, waar de hele menigte kan lopen en politieke partijen hun bijeenkomsten kunnen houden – daar is geen sprake van. Er is geen Rajpath in religie, zelfs het voetpad is niet kant-en-klaar verkrijgbaar, niet kant-en-klaar.
Hoe wordt het pad dan gemaakt? Wijze mannen hebben gezegd dat een pad alleen ontstaat door te lopen. Je loopt gewoon en vindt een klein stukje weg. Het is alsof je verdwaald bent in het bos, er is geen uitweg. Wat ga je doen? Je zult lopen, je zult zoeken, je zult struiken snoeien, je zult een pad maken.
Jouw manier zal voor niemand anders werken. Omdat het pad niet van tevoren is voorbereid; het wordt pas voorbereid terwijl je loopt. En vergeet nog iets anders niet: hoe meer je loopt, hoe leger het wordt, hoe meer het verdwijnt in de lucht. Hij loopt niet achter. Daarom is er geen mogelijkheid om iemand te volgen.
Krishna zegt: Paradharmo Bhayavah (De andere religie is angstaanjagend). Bang zijn voor iets dat van een ander is, bang zijn voor datgene. En het grappige is dat alle mensen de religies van anderen hebben geaccepteerd. Jaïns volgen de religie van Mahavir. Hij was absoluut perfect voor Mahavira, hoe had Mahavira anders zover kunnen komen? Maar degenen die hen volgen, lijken nergens te komen; ze lijken alleen maar problemen voor zichzelf te veroorzaken. De religie van anderen is eng.
Jouw religie zal van binnenuit ontstaan. Jouw Veda wacht erop om geschreven te worden. Als jij het schrijft, zal het geschreven worden. Jouw Upanishads wachten om geboren te worden. Ze zitten verborgen in je baarmoeder. Ze worden alleen geboren als jij ze baart. Jouw Gita is nog niet gezongen. Het wordt alleen gezongen als jij zingt. En niemand anders dan jij kan jouw Geeta zingen.
Ik zing mijn lied. Als het je alleen maar aan het zingen van een liedje doet denken, is dat voldoende. Je zou je eigen liedje moeten zingen. Ik zeg mijn gebed op, dit is slechts een voorproefje van het gebed. Je moet voor jezelf bidden.
Daarom zeg ik je: wees ook voorzichtig. Noch Boeddha, noch Mahavira, noch Krishna - niemands koninklijke pad, niemands pad is voor jou. Zelfs mijn pad is niet voor jou. Op die manier raak je op het verkeerde pad.
Vraag niet eens om gebeden. Wat doet een klein kind als hij honger heeft? Vragen? Als hij het vraagt, wie zal het hem dan vertellen? En zelfs als iemand het hem vertelt, begrijpt hij de taal niet. Het kind wordt geboren uit de baarmoeder van de moeder en vraagt aan de dokter: wat moet ik nu doen, ik heb honger? Hij huilt. Ik heb nog nooit gehuild. Moeder kreeg nooit de kans om honger te krijgen.
Het onderliggende probleem is dat je honger zult hebben en zult huilen. De dorst naar God zal opkomen en je zult bidden. Zelfs een lichte drang om de waarheid te zoeken zal opkomen, er zullen tranen beginnen te stromen, je zult beginnen te dansen, je zult beginnen te lachen – er zal iets gebeuren. Jouw gebed zit in jou, net zoals de mogelijkheid om te huilen in een ongeboren kind zit. Je hebt je gebeden meegenomen. Het zit verborgen in je bloed, botten, vlees en merg. Geef hem gewoon de kans om te verschijnen. Bedolven onder gebeden die anderen ons leren. Zijn nek wordt gewurgd. Je maakt hem kapot.
Verwijder de rommel van anderen die op jou zit! Zodat uw diepste wezen zich in zijn volmaakte zuiverheid en naaktheid kan openbaren. Het kleine kind huilt. Hij huilt als hij honger heeft. Moeder komt aangerend. Als je huilt, komt God aanrennen. Je wordt als een klein kind.
Ik zeg niet dat je moet huilen als je niet weet hoe je moet huilen. Dan mis je het. Lachen! Als je kunt dansen, dans dan. Je kunt rustig zitten, rustig zitten met je ogen naar de lucht gericht, als je zin hebt om te praten, praat dan, spreek. Wat voor jou goed voelt, wat natuurlijk aanvoelt, wat spontaan is, laat dat jouw gebed zijn. Je hebt je gebeden meegebracht. Ik leer je niet bidden. I. Ik wil u er alleen aan herinneren dat het kan gebeuren dat u sterft en dat uw gebed niet wordt vervuld.
U zult het moeilijk vinden wat ik zeg. Omdat je gewend bent geraakt aan goedkope dingen. Je wilt dat ik voor je bid, zodat je problemen voorbij zijn. Je gaat naar huis, herhaalt het elke dag en gaat slapen. Je wilt nergens naar zoeken. Je wilt geen enkele stap voor God zetten. Deze gemoedstoestand is in strijd met gebed. Je vindt mijn woorden moeilijk omdat je ergens naar moet zoeken. Mensen hebben je religie met de paplepel ingegoten. Je bent je handen vergeten, waarmee we het eten kunnen oprapen. Anderen kauwen erop en stoppen het in hun mond. Het was onrein, maar er was geen werk voor nodig.
Nee, ik ben niet bereid om zoiets voor u te doen. Ik heb geen vaste gebeden, alleen gebaren richting gebed. Als je deze gebaren begrijpt, zul je de diamant in jezelf vinden die daar altijd al op je heeft gewacht. Ik geef je geen pad dat je moet volgen, Ik geef je alleen inzicht, zodat je je eigen pad kunt creëren.
Zijn Heiligheid de Sadguru
श्रीमाली जी
Het is verplicht om te verkrijgen Goeroe Diksha van Revered Gurudev voordat hij een Sadhana uitvoert of een andere Diksha neemt. Neem contact op Kailash Siddhashram, Jodhpur brengt E-mail , Whatsapp , Telefoonnummer or Aanvraag om toegewijd-bekrachtigd en door een mantra geheiligd Sadhana-materiaal en verdere begeleiding te verkrijgen,
